PEGASUS

I.

PEGASUS

Iurisconsultus, qui sub Verspasiano Urbi praefectus fuit. Pomp. l. 2. Sect. ult. D. de Orginine Iuris: Cassio Caelius Sabinus successit, Proculo Pegasus, qui temporibus Vespasinani Praefectus Urbis fuit. Iuvenal. Sat. 4. v. 77.

——— Raptâ properabat abollâ

Pegasus, artonitae positus modo Villicus Urbi.

Anne aliud tunc praefecti? Quarum optimus ille

Interpres Legum sanctissimus, omnia quamquam

Temporibus diris tractanda putabant inani

Iustitiâ. ——— ———

Fuit et Consul; eôque Consule Senatusconsultum, quod de eius nomine Pegasianum est appellatum, exsistit. Unde ei hoc nomen, vide Menagii Iuris Civilis Amoenitatum c. 17.

II.

PEGASUS

apud Ausonium Epigramm. in Phosphorum, equum Circo nobilem.

Hunc titulum vani solatia sume sepulchri,

Et gradere Elysios praepes ad alipedes.

Pegasus hinc dexter currunt ibi, laevus Arion,

Funi sed quartum det tibi Castor equum.

Equus est iugalis dexter, Graece ὁ δεζιόξυγος, in quadriga, quam ex praestantissimis equis conflatam Poeta Phosphoro, funali sinistro, qui proin praecipui honoris ac meriti erat, in Elysiis campis destinat. Vide Salmas. ad Solm. p. 899.

III.

PEGASUS

equus alatus, ex Medusae sanguine procreatus; qui cum in Helicona avolâsset, saxum ungulâ feriens fontem aperuit, qui ex eo Hippocrene, i. e. fons Caballinus, uti Persius in Prologo, v. 1. interpretatur, est appellatus. Postea vero cum ex Pirene, fonte Corinthio, biberet, a Bellerophonte, qui tunc temporis expeditionem in Chimaeram parabat, captus est. Cumque is rerum terrestrium taediô ductus, in caelum evolare conaretur, indeque terram despiciens, timoreque perculsus e sublimi decidisset, Pegasus nibilo minus cursum servans, in caelum evolâsse dicitur, ibique inter sidera constitutus est. Unde Manillus, l. 5. circa fin.

Aerius nascetur equus, caeloque volabit.

Horat. Carm. l. 4. Od. 11. v. 27.

——— Exemplum grave praebet ales

Pegasus, terrenum equitem gravatus

Bellerophontem.

Propert. l. 3. El. 2. v. 1.

Visus eram molli recubans Heliconis in umbrâ,

Bellerophontei qua fluit humor equi.

Statius in Genethliaco Lucani l. 2. Sylv. 7. v. 4.

Pendentis bibit ungulae liquorem.

Hic Pegaseus. Propert. l. 2. El. 30. v. 3.

Non si Pegaseo vectaris in aere dorso.

Aliqui ἀπὸ τῆς πηγῆς, h. e. a fonte dictum volunt. Alii ἀπὸ τοῦ πήγνυςθαι, i. e. a compingendo. Longe aliter Bochart. de Animal. l. 2. c. 6. Pegasus, inquit, cuius originem ad Perseum referunt, equus fuit freno adsuetus. Ebraeis enim et Syris pag, vel paega, fraenum significat, et sus equus est. Inde compositum Pegasus fut, scil. ἵππος καλιναγωγούμενος. Quidam Pegasum nomen navis esse voluerunt. Ovid. ep. 5. Nic. Llyodius. Hunc vero percussu ungulae, dum caelos petit in Helicone, monte Boeotiae altissimo, aperuisse fontem, nomine Hippocrenen quasi equi fontem dicas, fabulati sunt prisci, propterea quod fontium aqua, utpote aliis purior et aeri similior, in altissimos ascendit montes, equi instar alati. Atque hôc ipsô etiam Pegasi nomine firmatur; ut quod sit a πηγὴ, quô fons significatur. Voss. de Orig. et Progr. Idolol. l. 2. c. 80. Plin. l. 10. c. 49. Pegasos equinô capite volucres, in Scythia, habet: et Solin. c. 34. ubi Aethiopiam describit, Illius, ait, caeli ales est Pegasus: sed haec ales equinum nihil praeter aures habet. Etiam volucris huius Eustathius meninit; sed nusquam est avis Pegasus: verum per Pegasum, ut Palaephatus c. 29. interpretatur, intellexêre navem velis remisque instructam. Nam quod in alite alae, id hîc vela, quod ibi pedes, hîc remi. Unde Artemidorus l. 1. c. 58. cum equum esse navigio similem dixisset, subiungit: Ι῞ππους γὰρ ὁ ποιητὴς τὰς ναῦς εἶπε καὶ ἡμεῖς τὸν Ποσειδῶνα Ι῞ ππιον καλοῦμεν καὶ ὃν ἔχει λόγον ἐπὶ γῆς ἵππος, τὸν ᾳὐτὸν εν θαλάσσῃ ναῦς, Poeta enim naves dixit equos, et nos Neptunum Hippium sive Equestrem vocamus: et sane quam rationem interra habet equus, eam in mari habet navis. Nec etymon adversatur, nam est πήγασος a πήγω sive πηγνυω, i. e. compingo, nempe quia e pluribus tabulis naves coniunguntur. Et favet quoque, quod Pegasus fingitur Neptuni proles, videl. quia eô maria sulcamus. Etiam Valerius Probus Georgic. l. 1. ubi Poeta ait, terram Neptuni tridente percussam primum fudisse equum, annotat, Equum istum vocatum esse Schypium: quod magnam habeat convenientiam cum navigii appellatione apud Germanos, quibus hodieque illud sciiff nuncupatur. Eodem facit. quod in fabula de Hesione, Laomedontis filia, marino exposita ceto liberaturi eam Hercules et Telamon praemii locô depoposcerunt, tum ut Hesionem in Graeciam abducere liceret: tum etiam equos regios super aquas, imo et aristas, ambulantes, h. e. velocissimas navium ex classe Laomedontis. Simili tralatione Catullus, Carm. 65. v. 8. navem Argo vocat.

——— Levi volitantem flamine currum.

Nec absurde tamen per Pegasum etiam intelligamus nubes, quae in altum subvolant, et per mediam aeris regionem, avis instar, deferuntur: uti nec incommode Neptuni proles censentur, cum vapores attollantur e mari. Vide iterum Voss. Opere praef. l. 3. c. 99. In num mismatis Pegasus alatus, ostendit rem summâ celeritate gestam esse, unde et Victoriam alatam finxêre

sculpsêreque Veteres: quamvis et alae hae indicare possint, ad Victoriam prompte parandam Equitibus etiam opus esse; quorum pernicitas plurimum necessaria captandis occasionibus rei bene gerendae, per alas indicatur. Vide Fortun. Licetum de Lucernis Antiqq. l. 6. c. 102. ubi Lucernam Victoriatam Militis interpretatur. Idem Lucernam, Romae inventam, extra Urbem, in via Appia, non longe a turri, quâ itur ad D. Sebastiani aedem propinquam, Bovis alati vel Pegasi icone insculptam, exponit eôd. l. c. 52. Ut et hoc addam. Pegasi conscensor Bellerophon, quem telis Chimaeram eminus confecisse fabulantur, est Bocharto Baal harovin, i. e. Magister vel Praefectus iaculatorum: Chimaera, monstrum tricorpor,

Ante leo, retroque draco, medioque capella,

tres Solymorum Duces significat, Aryum, Arsalum et Tosibim, quos Bellerophon debellavit: nempe Aryum ari, i. e. leonem; Arsalum arzal vel urzil, i. e. capreae hinnulum, et Tosibin, tsoban, h. e. draconem, Phoenices, quorum coloni Solymi Pisidiae erant, appellabant. Sed et locum Argivae regionis, in qua Pegasum primo conscendit et stimulavit Bellerophon, Κενθίππην volunt dici, ab agrumento. Vide quoque in Chimera et Bellerophon.

IV.

PEGASUS

ex Eleutheris, Boeotiae urbe, Dionysi sive Bacchi simulacrum detulit secum in Atticam: quod Attici cum non eô, quô par erat; honore excepissent, non impune tulerunt. Nam ab irato Deo morbus inguinum ipsis est immifsus insanabilis. Proin de remedio desperantes miserunt Oraculum, aliquos consultum. qui reversi unicum hoc remedium fore dixerunt, si omni honore Deum ornarent. Quare dicto audientes, qua publice, qua privatim, Phallos in honorem Bacchi erexerunt. Scholia in Aristoph. Acharn. p. 383. G.

V.

PEGASUS

nomen vifi. Virgil. Aen. l. 11. v. 670.

VI.

PEGASUS

parasemon triremis, unde Trierarchus filio nomen imposuit. Scholiastes Iuvenalis, Pegasus, Trierarcht filius, ex cuius Liburnae parasemo nomen accepit, iuris studio gloriam memoriae meruit. Vide Salmas. Ibid. p. 571. Quid vero sit parasemon, retro diximus.